[ Pobierz całość w formacie PDF ]
i
domów poprawezych (dla dzieci niedorozwiniętych i włóczęgów).
"Masakrę
wrześniową" poprzedziło szereg brutalnych morderstw, które miały
miejsce
na całym terytorium Francji, a były wyraznie zaplanowane i
zorganizowane
(prawdopodobnie przez kluby jakobinów).
Drugi okres prześladowania, w czasach Konweneji, był w mniejszym
stopniu prześladowaniem osób, a w większym okresem nieszczenia samej
religii chrześcijańskiej w tym wszystkim, co ją wyra\a i przypomina.
Palono
szaty liturgiczne, ksią\ki do nabo\eństwa, niszczono obrazy i figury
świętych,
dewastowano kościoły i kapliczki. W latach 1793 -1794 niszczeniu
towarzy-
szył specjalny akompaniament muzyki i śpiewów wyśmiewających,
profanu-
jących i świętokradezych. Niekiedy urządzano specjalne profanacyjne
pro-
cesje z osłami ubranymi w ornaty i mitry biskupie, z udziałem władz
miej-
skich i paleniem portretów biskupich, obrazów świętych i figur.
W niektórych miejscowościach masakrowano ludność, jak np. w Angers,
gdzie zamordowano ponad 3 tysiące ludzi, spośród których 99
męczenników
zostało beatyfikowanych w lutym 1984 r. przez papie\a Jana Pawła II
(ogó-
łem spośród męczenników rewolucji francuskiej 374 zostało
beatyfikowa-
nych).
Podjęto wysiłek zastąpienia religii chrześcijańskiej ró\nymi
religiami
pogańskimi. Wydawano w tym celu nowe "rytuały", a nawet pisano nowe
"ewangelie" i "listy apostolskie" dostosowane do potrzeb rewolueji.
Jeden ze
zbiorów ""ewangelii" i "listów apostolskich", do uroczystego czytania
w ezasie
"nabo\eństw" kultu Republiki, został zatwierdzony przez Konweneję w
dniach 5 - 24 X 1793 r. Ten "kult Republiki" trwał jedynie siedem
miesięcy,
bo 8 czerwca 1794 r. urzędowo został zamieniony kultem Najwy\szego
Bytu,
wprowadzonym przez Robespierre'a. Mallarme tak sobie wyobra\ał nowy
kult: "Stworzenie świata w ciągu siedmiu dni jest zastąpione przez
stworze-
nie francuskiej konstytueji; zamiast niedzieli będziemy mieć dekady.
To ju\
nie dziwica rodzi bez bólu człowieka-boga, to lud zawsze czysty i
niepsujący
się rodzi wolnośE. Nie potrzebujemy ju\ czcić jakiejś dziwaeznej i
niezrozu-
miałej trójcy: wolność, równość i braterstwo, oto nasza trójca, którą
powin-
niśmy okadzać".
Na okres kultu Najwy\szego Bytu przypada najgorszy okres
przeladowa-
nia katolików, który trwał od 27 lipca 1794 r. do 9 listopada 1799
r., kiedy
władzę objął generał Bonaparte.
Prześladowanie Kościoła dochodzi do szczytu w 1799 r. 28 VIll 1799
r.
umarł Pius VI, sprowadzony gwałtem do Franeji. Wieść o jego śmierci
przyjęta została przez rewolucjonistów z euforią, gdy\ upatrywali w
niej
ostateczny konieć Kościoła. Historia potoczyła się jednak inaczej.
Władzę
we Franeji objęli konsuklowie, a w rzeczywistości jeden z nich,
Napoleon
Bonaparte, który natychmiast wydał oświadczenie, \e Konstytucja
gwarantu-
je swobodę kultu, a tak\e wkrótce zawarł konkordat (15 VII 1801 r.).
Nowy
papie\, Pius VII, był tak\e w Pary\u, ale nie jako więzień, lecz jako
uznany
przez Franc0ę najwy\szy autorytet moralny, by wziąć udział w
koronacji
Napoleona.
j o cy, o p,
Pośród ofiar rewoluć i: 41 l stanowili robotni 28l chło i 22,5%
księ\a i przedstawiciele wolnych zawodów, 8,5% szlachta i
arystokracja
(1158 straconych). Jak wykazują dane, rewolucja franeuska nie była
buntem
"ludu" przeciw atystokracji. Nie była ona antyarystokratyczna, lecz
raczej
antychrześeijańska.l 1
Tak te\ odczytywał rewolucję papie\ Leon XIII, gdy w encyklice "W
25
rocznicę", z 19 III 1902 r. pisze o masonerii: "Sekta mroezna, którą
społe-
czeństwo nosi od dawna w sobie niby zarodek śmierci, osłabiający jego
10 M. Poradowski, Dziedzictwo rewolucji francuskięj, wyd. Civitas,
Warszawa 1992, s. 20 - 83.
O roli masonerii w rewolucji francuskiej: Gaston Manin, La Franc-
maconnerie et la
preparation de la Revolution,1926; Bernard Fay, La Franc-maconnerie
et la revolution
intellectuelle du XVIII siecle,1961, Publications Henry Caston.
Tezę, \e rewolueja była
urzeczywistnieniem programu Voltaire'a zniszczenia Kościoła wysuwa:
Jean Dumont, La
Revolution francaise ou les prodiges du sacrilege,1984. O roti
Franklina w pr Lygotowaniu
rewolucji francuskiej, który był ambasadorem we Franeji i
uczestnikiem zebrań jakobinów,
ló\ masoóskich i "salonów" pisał Jesus Pabon, Franlin y Europa 1776
-1785, Madrid 1957.
11 D. Greer, The Incidence of Terror durińg The French Revolution,
Cambridge, Mass.1935,
s.15 - 27. Por. J. Dumont, La Revolution francaise ou les prodiges
du sacrilege, Paris 1984,
s. 323 - 353.
89
\ywotność i owocowanie. Trwałe uosobienie Rewolueji Francuskiej jest
przeciwieństwem społeczności; jej celem jest sprawowanie tajnej
zwierzch-
ności nad legalnymi społecznoeiami, a racja istnienia polega
całkowicie na
walce z Bogiem i Jego Kościołem".
Masoneria, "trwałe uosobienie Rewolucji Francuskiej", w XIX wieku
kontynuowała swoją antyreligijną formację. Najwyrazniej akatolickie i
anty-
chrześeijańskie nastawienie zachowywali członkowie ló\ Wielkiego
Wscho-
du, głównie we Francji. W 1876 r. zgromadzenie generalne Wielkiego
Wschodu zło\yło owiadczenie: "Wolnomularstwo nie jest ani teistyczne,
ani
ateistyczne, ani nawet pozytywistyczne. Jako instytucja głosząca i
praktyku-
jąca solidarność między ludzmi, zachowuje dystans wobecwszelkich
dogma-
tów i jakiegokolwiek wyznania religijnego. Głosi ona jako zasadę
kardynalną
absolutny szacunek dla wolności sumienia."12 W 1878 r. Wielki Wschód
Franeji usunął z tekstu swej konstytucji wszelkie ustępy odnosząee
się do
Boga, stał się rzecznikiem oddzielenia Kościoła od państwa i
propagował
laicyzację instytucji III Republiki, takich jak: sądy, szpitale,
szkoły, kolegia,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]