Foley Gaelen Trylogia Ascencion 01 Jego wysokoĹÄ pirat

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

215
potem oddał słudze czark� z kaw�. Błyskawiczny, magiczny niemal ruch
r�ki& i pojawił si� sygnet.
Czy�by chodziło ci o t� drobnostk�? Szejk trzymał pierScie�
pomi�dzy kciukiem a palcem wskazuj�cym: ci�kie kółko ze złota i onyk-
su. Rubinowe oko lwa sypało iskry. Kto wie, mo�e ci go zwróc�, jeSli
dostarczysz mi godziwej rozrywki.
Z bij�cym sercem Lazar Scisn�ł w r�ku pistolet i z trudem przełkn�ł
Slin�. Powstrzymywał si� ostatkiem sił, by nie rzuci� si� na Malika. W tej
chwili był pewien, �e nie ujdzie st�d �ywy, ale ju� o to nie dbał. Z pew-
noSci� nie ulegnie plugawym rozkazom szejka! Tym razem przyjdzie
mu walczy� a� do Smierci. Niech�e tak b�dzie!
Mamy ze sob� wiele do pomówienia powiedział cicho szejk.
Nie b�d� z tob� gadał! zgrzytn�ł z�bami Lazar.
Malik niecierpliwym gestem dał znak Maurom, by chwycili Lazara
za ramiona.
Puszczajcie go, poga�skie kundle! wrzasn�ł Proboszcz, usiłuj�c
wyrwa� si� zbirowi w turbanie. W tej chwili inny ogłuszył go ciosem kolby.
Widz�c, �e przyjaciel pada, Lazar strz�sn�ł z siebie Maurów, niczym
pot�ny byk atakuj�ce go psiaki.
Widz�c to, Malik klasn�ł dwukrotnie w dłonie, by wezwa� janczarów.
Wreszcie si� zabawimy! powiedział i oczy mu rozbłysły.
Piraci pospiesznie rozbiegli si� pod Sciany, ust�puj�c miejsca stra�y
przybocznej szejka.
W tym właSnie momencie, wysłany przez Malika człowiek powró-
cił z wieSci�, �e pogró�ka Szejtana nie była pró�na: w zatoce prócz Orki
znajduje si� szeS� innych statków.
Doskonale! odparł szejk. Musimy si� zatem spieszy�! Bez
obaw, mój chłopcze: postaramy si�, �ebyS wrócił na czas. Skin�ł na
kogoS za plecami Lazara.
Fiore odwrócił si� i spojrzał na dwóch janczarów, którzy ukazali si�
w drzwiach. Pierwszym z nich był jego dawny przyjaciel, Gordon, zło-
towłosy olbrzym znany z zamiłowania do �artów. Teraz jednak w sta-
lowoszarych, pustych oczach Anglika nie było ju� nic z tamtego, bli-
skiego niegdyS Lazarowi chłopca. Je�eli Gordon poznał dawnego
przyjaciela, nie dał tego po sobie pozna�. Drugim wojownikiem był ciem-
noskóry młody Afrykanin, prawdziwy kolos, póxniej wida� zwerbowa-
ny do stra�y przybocznej. Jego spojrzenie było równie martwe i złowiesz-
cze jak wzrok Gordona.
Oczy szejka płon�ły dziko. Wstał ze złotego tronu i zszedł po kilku
stopniach z podwy�szenia. Jego ruchy były nienaturalne, pełne afektacji.
216
Lazar obserwował go z niepokojem. Malik zaszedł go od tyłu i wyci�-
gn�ł mu ostro�nie pistolety zza pasa.
To ci nie b�dzie potrzebne.
Z gniewnym pomrukiem Lazar odskoczył od niego. Sam odrzucił
nó� i szpad� i Sci�gn�ł kaftan przed czekaj�c� go walk�. Dobrze znał
zasady, obowiazuj�ce podczas tych Smiertelnych gier.
Je�eli zwyci�ysz, dostaniesz w nagrod� to powiedział Malik,
obracaj�c w palcach sygnet.
A jeSli przegram?
Malik obdarzył go mrocznym uSmiechem.
Wówczas zostaniesz tu na zawsze, Lazzo. Wrócisz do swego pana.
Lazar b�dzie na ni� wSciekły, �e zeszła na l�d, ale to niewa�ne! Al-
legra nie miała poj�cia, w jaki sposób ona i Bernardo zdołaj� mu po-
móc, ani nawet czy to w ogóle b�dzie mo�liwe. Mimo to, po upływie
kwadransa, oboje biegli ju� po piaszczystej drodze tam, dok�d Mauro-
wie uprowadzili Lazara i Proboszcza.
Ilekro� rozlegało si� znowu wycie którejS z tajemniczych pustyn-
nych bestii, Allegra dla dodania sobie odwagi pochylała głow�, by po-
czu� zapach Lazara, którym przesi�kła jego koszula. Wło�yła j� na siebie
wraz z par� jego czarnych spodni. Pasem Lazara okr�ciła si� dwukrotnie.
Długi warkocz schowała pod szalem z ciemnego jedwabiu, którym okr�-
ciła sobie głow�, wi��c go z tyłu, podobnie jak Lazar sw� chustk�. Wy-
obra�ała sobie, jak b�dzie Smiał si� na jej widok!
To Bernardo doradził jej, by przebrała si� w m�ski strój: w ten spo-
sób b�dzie zwraca� na siebie mniej uwagi.
Tak wi�c Allegr� dr�czył nie tylko strach, ale i poczucie własnej
SmiesznoSci. W�tpiła, by jej zebrane na pr�dce m�skie szatki zmyliły
kogokolwiek. Nó�, w który si� uzbroiła, zwi�kszał tylko jej zdenerwo-
wanie. Powinna czu� si� dzi�ki niemu bezpieczniej, ale miała �arliw�
nadziej�, �e nie b�dzie musiała si� nim posłu�y�. Powtarzała sobie nie-
ustannie zapewnienia Lazara, �e b�dzie raczej zmaganie umysłów i cha-
rakterów ni� zwykła jatka. Na umysł i wol� ona te� mogła si� zmie-
rzy�!
Znowu rozległo si� przeraxliwe wycie, tym razem z bliska. Gdy
wreszcie umilkło, przytłaczaj�c� cisz� nocy m�cił tylko huk fal, uderza-
j�cych o piaszczysty brzeg.
Nie wiem, co to ryczało mrukn�ł Bernardo ale na pewno było
głodne!
217
Allegra przytakn�ła szeptem i obejrzała si� z l�kiem przez rami�. Orka
była jeszcze wyraxnie widoczna w dali; jej �agle zwisały z masztów.
Pami�taj powiedziała do Bernarda �e ci ludzie nazywaj� La-
zara Szejtanem Zachodu. Mam nadziej�, �e jakoS si� z nimi dogadamy!
Przed nimi, na piaszczystym wzgórzu, wznosił si� masywny czwo-
robok staro�ytnej fortecy, wzniesionej z jasnych, kamiennych bloków,
które połyskiwały w Swietle ksi�yca. Gdy podeszli bli�ej, Allegra spo-
strzegła, �e ciemnoS� i oddalenie maskowały prawdziwy stan budowli;
z bliska wygl�dała tak, jakby stała tu od tysi�ca lat; w gor�cym, suchym
klimacie trzymała si� jeszcze niexle, ale niew�tpliwie chyliła si� ku upad-
kowi. Na prowadz�cych do niej stopniach i w portyku obok głównego
wejScia spoczywali w swobodnych pozach ludzie odziani w powłóczy-
ste szaty.
Allegra i Bernardo przystan�li w odległoSci mo�e dwustu metrów
od twierdzy. Było ciemno, wi�c nikt jeszcze nie zwrócił na nich uwagi.
Tam go zaprowadzili szepn�ła Allegra. Idziemy!
Ruszyła naprzód.
Kiedy grupka Maurów zainteresowała si� ni�, dziewczyna odwróci-
ła si� do Bernarda, czekaj�c, a� j� dogoni. Przekonała si� jednak, �e jej
towarzysz p�dzi z powrotem na złamanie karku. Nawet jej nie uprze-
dził!
Bernardo! krzykn�ła przera�ona dziewczyna.
Nie zatrzymał si�. Allegra odwróciła si� na pi�cie i spojrzała w ob-
ce, ciemne twarze zbli�aj�cych si� do niej m�czyzn. To oni wprowadzi-
li Lazara do twierdzy. Nie pomo�e mu, pozostaj�c na zewn�trz. Uniosła
wi�c r�ce, by pokaza�, �e nie zamierza walczy�, i ruszyła bez poSpiechu
w stron� Maurów.
Dok�d zaprowadziliScie Szejtana? Musz� si� z nim zobaczy�!
oSwiadczyła pewnym siebie tonem; w�tpiła jednak, by rozumieli j� le-
piej ni� ona ich.
Dwóch zbirów schwyciło j� za ramiona; wyrwawszy jej nó� zza pasa,
zaci�gn�li Allegr� do twierdzy.
Wokół roiło si� od innych podobnych typów. Rozprawiali z o�ywie-
niem, pal�c długie fajki; oczy mieli zaczerwienione od gryz�cego dymu.
Na najni�szym stopniu schodów siedział jakiS m�czyzna, graj�c na in-
strumencie strunowym. Wydobywał z czworok�tnego pudła pozornie nie
powi�zane ze sob�, przeci�głe dxwi�ki, to wysokie, to niskie, które uno-
siły si� srebrzyScie w powietrzu.
Gdzie on jest? Dok�d zabraliScie Szejtana? krzykn�ła Allegra.
KtoS pokiwał głow� i odpowiedział jej w niezrozumiałym j�zyku.
218
Zaprowadxcie mnie do niego! nastawała. Natychmiast!
Znów zacz�li coS papla� i ci�gn�� j� w niewiadomym kierunku.
Allegra spróbowała z innej beczki.
No to zaprowadxcie mnie do Malika!
RozeSmiali si�, wymieniaj�c znacz�ce spojrzenia. Z tego, co mówi-
li, zrozumiała jedno jedyne słowo: Malik.
Gdy znalexli si� w Srodku, Allegra zapatrzyła si� na wielkie, pełne
egzotycznego uroku korytarze i kolumnad�, lSni�c� złotem i alabastrem.
Widocznie niepozorny zewn�trzny wygl�d fortecy miał na celu zmyle- [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pobieranie; download; ebook; do ÂściÂągnięcia; pdf

Odnośniki