[ Pobierz całość w formacie PDF ]
przebiegłą dyspensą, unieważniającą z góry wszystkie osobiste ślubowania, jakie zostaną
złożone Bogu w nadchodzącym roku(23).
Albo wezmy dla przykładu inną osobistą modlitwę, Kadisz, odmawianą przez synów w
okresie żałoby po zmarłych rodzicach, w intencji doprowadzenia ich dusz do raju; tekst
modlitwy, wypowiadany w języku aramejskim, jest dla większości wiernych zupełnie
niezrozumiały.
Widać więc, że powszechnemu uznaniu dla przesądu religijnego niekoniecznie towarzyszy
respekt dla bardziej wzniosłych treści zawartych w świętych tekstach.
W parze z oszukiwaniem Boga idzie oszukiwanie samych żydów, głównie w interesie
żydowskiej klasy rządzącej. To bardzo znamienne, że owe dyspensy w żaden sposób nie
dotyczyły biednych żydów. Przykładowo, rabin, (który sam rzadko, kiedy odczuwa głód) nie
zezwoli głodującemu żydowi, chyba żeby ten już konał, na spożycie jakiejkolwiek
"zakazanej , żywności, choć wiadomo, że żywność koszerna jest zwykle znacznie droższa.
Druga, dominującą cechą wszystkich dyspens jest ich merkantylny charakter; są one z reguły
podyktowane chęcią zysku.
I właśnie ta kombinacja hipokryzji i chęci osiągnięcia zysku zdominowała z czasem judaizm
klasyczny. W Izraelu, gdzie proces ten wciąż trwa, pomimo prania mózgów poprzez system
edukacji i oficjalną propagandę, zjawisko to jest przez zwykłych ludzi ledwie dostrzegane.
Religijne elity kraju - rabini i partie religijne - a przez skojarzenie z nimi, do pewnego stopnia
także społeczność ortodoksyjną, jako całość, nie cieszą się zbytnią popularnością. Jednym z
zasadniczych powodów owego braku sympatii jest właśnie ich obłuda i sprzedajność. Rzecz
jasna, opinii publicznej (ze względu na jej subiektywizm) z analizą socjologiczną utożsamiać
nie można, jednakże w tym konkretnym przypadku nie ulega kwestii, że żydowskie sfery
religijne mają silną tendencję do krętactwa i przekupstwa, co jest wynikiem demoralizującego
wpływu ortodoksyjnej religii żydowskiej.
Ponieważ, generalnie, religia jest jednym z wielu elementów oddziałujących na życie
społeczne, jej wpływ na rzesze wiernych jest znacznie mniejszy niż w przypadku rabinów i
przywódców partii religijnych. Ci wierzący żydzi Izraela, którzy są uczciwi, a ufam, że jest
ich większość, są zacnymi ludzmi nie dzięki religii i oddziaływaniu rabinów, lecz właśnie
mimo tego oddziaływania. Co więcej, w tych paru dziedzinach życia publicznego Izraela,
które zdominowane zostały całkowicie przez kręgi religijne, stopień zakłamania, jawnego
przekupstwa i korupcji jest znacznie większy; niż ma to miejsce wśród niereligijnej części
społeczeństwa.
W rozdziale IV zobaczymy, jak dominujący w judaizmie klasycyzm motyw zysku sprzężony
jest z żydowską strukturą społeczną, oraz jak odbierany był przez społeczności, wśród
których
żydzi żyli przed wiekami. Tutaj chciałbym jedynie zaznaczyć, że motyw zysku nie jest
obecny w całej historii judaizmu. Fakt ten zaciemniony został przez platoński chaos,
poszukujący metafizycznej, ponadczasowej "istoty" judaizmu.
(Syjoniści popierali ten chaos, ponieważ odwoływał się do historycznych praw"
wywiedzionych ahistorycznie z Pisma Zwiętego). Stąd, więc apologetycy judaizmu twierdzą,
i nie bez racji, że Biblia jest wobec motywu zysku nastawiona krytycznie, podczas gdy
Talmud zachowuje neutralność. Stało się tak z powodu odmiennych warunków społecznych,
w jakich oba te teksty powstawały. Talmud powstawał w dwóch ściśle określonych
miejscach, w okresie, gdy żydzi tworzyli społeczeństwo opierające się na rolnictwie i
składające się w przeważającej części z chłopów. Różniło się ono zasadniczo od
społeczeństwa z czasów judaizmu klasycznego.
W rozdziale V zajmiemy się szczegółowo wrogim nastawieniem judaizmu klasycznego do
nie-żydów, jak również oszustwami, których się wobec nich dopuszczał. Najbardziej
znamienne jednak, ze społecznego punktu widzenia, są oszustwa popełniane z chęci zysku
przez bogatych żydów w stosunku do ich ubogich bliznich (chodzi m.in. o dyspensę związaną
z pobieraniem odsetek od pożyczek). Wbrew mojej głębokiej niechęci do marksizmu
zarówno, jako filozofii, jak i teorii społecznej, muszę przyznać, iż Marks miał rację,
charakteryzując w dwóch swoich artykułach judaizm, jako system zdominowany przez chęć
zysku, przy czym charakterystyka ta ograniczała się do judaizmu klasycznego, który w
okresie młodości Marksa wszedł już w stadium rozpadu. Wprawdzie swoją tezę Marks
postawił arbitralnie i ahistorycznie, i w dodatku wcale jej nie udowodnił, a do konkluzji
doszedł na drodze intuicyjnej, to jednak ten intuicyjny pogląd - przy pewnych ograniczeniach
historycznych - był w tym przypadku słuszny.
RODZIAA IV
ZNACZENIE HISTORII
Nonsensowny sam w sobie zamiar dokonania społecznej czy mistycznej interpretacji
żydostwa lub judaizmu, jako całości pochłonął jak dotąd masę papieru. Nie jest to możliwe,
gdyż zarówno żydowska struktura społeczna, jak i struktura ideowa judaizmu zmieniły się na
przestrzeni wieków zasadniczo. Można wyróżnić cztery główne fazy tych zmian:
1. Okres starożytnego królestwa Izraela i Judei, aż do momentu zniszczenia Pierwszej
[ Pobierz całość w formacie PDF ]