[ Pobierz całość w formacie PDF ]
wszystko, co w mojej mocy, aby sprzyjać temu, co przyczynia się do przyjazni i zrozumienia
pomiędzy krajem, gdzie się urodziłam i tym, w którym przyszło mi żyć po ślubie. Jednym ze
sposobów (oczywistych) było przypominanie ludziom, że cesarzowa Fryderykowa była
brytyjską księżniczką i że cesarz był najstarszym wnukiem królowej Wiktorii.
Jesienią 1896 i na początku 1897 byłam zajęta zbieraniem pieniędzy wśród Angielek, które
poślubiły Niemców, na prezent dla ukochanej królowej Wiktorii z okazji jej Diamentowego
Jubileuszu*.
Napisałam niezliczoną ilość osobistych listów, choć główny sekretarz w Książu pan Freytag
uwolnił mnie od wszystkich bardziej nudnych zajęć. Nasz projekt okazał się wielkim
sukcesem. Królowa pragnęła, aby pieniądze ofiarować na cele charytatywne, ale my
nalegałyśmy, aby to był osobisty prezent W końcu zakończyło się zgodnie z naszym
życzeniem królowa zgodziła się przyjąć bransoletkę z diamentem i szmaragdem oraz
album zawierający
" Królowa Wiktoria wstąpiła na tron angielski w 1837 r. W roku 1887 bardzo uroczyście
obchodzono złoty, a dziesięć lat pózniej diamentowy jubileusz jej panowania. W
uroczystościach wzięły udział jedynie osobistości z Imperium Brytyjskiego, bowiem nie
zaproszono nikogo z panujących głów europejskich. Mało tego, odmówiono nawet przyjęcia
tych, którzy bardzo chcieli przyjechać, w rym cesarzowi Wilhelmowi II. We wspaniałych
karocach jechali premierzy wszystkich kolonii, a szyku zadawały oddziały wojskowe z całego
niemal świata. Byli wśród nich m.in. kanadyjscy husarzy, brygada lekkiej kawalerii z
Trynidadu, lansjerzy z Nowej Południowej Walii, Sikhowie z Indii. Jak donosiła ówczesna
prasa, ponieważ pogoda była piękna, królowa Wiktoria jechała w otwartym powozie.
60
nasze podpisy. Często się zastanawiałam, gdzie ta bransoletka jest teraz. Mam nadzieję, że ma
ją miła, uprzejma, kochająca muzykę księżniczka Beatrice*.
W sierpniu 1897 złożyliśmy wizytę w Irlandii i przebywaliśmy tam w domku myśliwskim
wicekróla** wraz z drogimi Cadoganami. Było tam wielkie przyjęcie, w którym uczestniczył
też Frederick lord Dufferin z pewnością jeden z najbardziej czarujących i wytwornych
mężczyzn, jacy kiedykolwiek żyli. Poprosiłam go o kopię tomiku poetyckiego jego matki pt.
Poematy i wiersze. Przysłał mi go wraz ze swoimi Listami ze strefy podbiegunowej oraz
listem. Poematy do dzisiejszego dnia znajdują się pośród moich najbardziej cennych ksiąg z
autografami.
CLonaurouz, ao aoujn, 31.08.1897
la jL^ioaa U\iążno
-LąoanU. z Jwoimi Laikawumi lozkazami, biZAiulam ci auris. kiiążki. Jzdzi oiobą
wuicpkouaą, %7łL iy
znaLzzć iię KOLO C^islbis. kizu obizaziz oitatnizao wieezo-ia naizzao hobuhj. va domu
mutdwawum. laiadiióLa.
boa najbizuJEmiuziizum haha-natsm, jaki ta iutuacia moala ihtroizuć. iLojiziT. mi.
aaani
Nikt nie potrafił prawić komplementów czy rozmawiać tak jak Lord Dufferin. Do końca
swoich dni lubił towarzystwo ładnych dam. Byłam jedyną z wielu młodych kobiet, która
bardziej wolała rozmawiać z nim niż z innymi młodszymi mężczyznami. Przytoczę jeszcze
jeden z jego listów napisany tego samego roku.
' Beatrice prawdopodobnie chodzi o ks. Beatrix Marie Yictorię Fe-odorę, siostrę króla
angielskiego Edwarda VII, urodzoną l kwietnia 1857 w pałacu Buckingham. 23 lipca 1885 w
Osborne odbył się jej ślub z ks. (Prinz) Heinrichem von Battenberg (ur. 20.01.1896). Może tu
być mowa także o Beatrice, księżnej von Coburg, córce ks. Edynburga, pózniejszej małżonce
księcia orleańskiego, infanta Hiszpanii.
Oficjalna nazwa wicekróla Irlandii brzmiała: Lord-Lieutenant and Governor-General of
Irełand. W 1892 r. został nim lord Houghton, następnie hr. (earl) Cadogan, po nim hr. of
Dudley (1897) , kolejnym był markiz of Aberdeen, a w 1918 r. pełnił tę funkcję lord
Wimborne.
61
diLmaia, 72 D@ff
ai
iL habiafię wuiazić, jaK.zs.iz JEitem zadouroLonu z ofazumania JL.go Uitu, a izazEąóLnU za
to, %7łE zariaitoaral on rotogiafią, ou mj. wczzinizj. J-iiJL doitalzjn wazoiaJ i hizuffizą izzczą,
jaka mniz bozaiourila, DUAA twoja iiiazna tivaiz. twój hoitist jzit tnaitrazwum aziElzm
iztuki i zamizizam ottiawia ao ar lamki, auu arzLruazat za-chwuA mizudkiai, któizu tu
bizuonodzą. ^Nis. iąazę jzanaR., abui muiiala obawiać, iię buda zahomnianą JIIZE.Z
koaokoLwUk z jirzwa-aiól. ^Ju /LiiLi mila i wrziola, tak że iwiatto lionzcznz ifzaaa na twoją
tiaaiz, ar każaum mUjicu., ur któium miAizkaiz i naaaL buaa, gau tu już oOE.jazU.iz. CTT
teiaz JAłtzm hoauiznu turoJAJ tiioiLrU L wuiulam C,l zaję-oiz. mojs. L mojej zonu. ^Poza
Ynilum kizujędstn nuiiliurdufn u aóiki ihęazi-wm Kilka dni z moim itaium ttizulaciusm
kuzciem c^riaiłLE. w Unue.ia.iu, olz h.iaixsa^ mówiąc nienawidzę ojuuzczać aotn, gdyż
jzit&n gCudy i nU baluję ao touraizustwa. cyYadaL oczuuriiaiz. dzizu mnis. iKLadanU.
wizut i tozmouru, Qd\tż kiLau z kirni lozmauriam, zahotoinam calkowiaiz o moim iu i duizą,
tak aobizs. jak zaujizz..
więc -Bóg Gią blogosiauri, J^noąa \PanL iLizanoojanis. aLa
oaaani
Nie sądzę, abym kiedykolwiek pózniej widziała autora tego czarującego listu. Nadeszła wojna
południowoafrykańska*. Jego najstarszy syn został zabity podczas oblężenia Ladysmith**, a
drugi syn, lord Frederick, został poważnie ranny. Lord Dufferin zmarł w 1902 roku,
pozostawiając
" Wojna południowoafrykańska nazywana powszechnie burską. W pazdzierniku 1899 r. na
południu kontynentu afrykańskiego wybuchła wojna między Anglikami a Burami, czyli
potomkami holenderskich osadników. Pierwsze miesiące walki to pasmo zwycięstw Burów.
Od polowy 1900 r. Anglicy przeszli do zdecydowanego natarcia. Prowadzono wojnę
partyzancką, zakończoną ostateczną klęską Burów, którzy skapitulowali wiosną 1902 r.
Ladysmith miejscowość w Afryce południowej. Podczas wojny burskiej Anglicy ponieśli
ciężkie straty w bitwie pod Mafeking, Ladysmith i Kimberley.
swoje imię i osiągnięcia historii, a pamięć o nim w sercach tych, którzy go znali, jest nadal
żywa.
Latem i jesienią 1899 mieliśmy dość spokojny czas. Byliśmy troszeczkę w Newlands, a
potem znów pojechaliśmy do Irlandii, gdzie wynajęliśmy dom w Bray, w ślicznym hrabstwie
Wicklow. Dzieliliśmy ten dom z wujem Patem FitzPatrickiem. Gdybym tego nie
zaproponowała on i tak by przyjechał i zamieszkał z nami. Kochałam morze i góry w
Wicklow, gdzie urządzaliśmy dużo interesujących wycieczek. Napisałam do cesarza, aby
podziękować mu za niektóre rzeczy, które przysłał mi na wentę dobroczynną. A jego
odpowiedz napisana po angielsku wyjaśnia, dlaczego trzymałam to w tajemnicy.
2.o6.iSgg
a Dfaążno
iL izzczu, któiE. , żz wlaiai-
dzięki za. tnaói baiazo tnilii Liii, d\aduj$ Ci hizuslazzm, jiizuniaslu C.L tyk. tpizni^azu.
Jzitsm dElka kiamu. na jaimaiku. bulą kiiawdzwją abiakcią. jM%7łs.iz ią %7łL JL.ite.i hizu
naazUL dViLćh. !Bóq da (2i śliczne. dzUcteo. Jć-iti ukazie, to cnLohizc, nUan będziz taki jak
iLqo aziaazk, a jsżfli cóika to, iL.ili to możLuwL, niań ayais. hoaobna do AMJO/L/ hiEftnzJ
matnu. dV\am nadzis.!^, %7łE. urizyiazo bajdzit aobizs.. \Pizukio mi, is. kizzaabium ćlotuzi.
wuhadsk mojzj żonu to unietnożiwiL
Wuaiawum. huanai -J\ióLowLJ. LLwiL.iz mi.
Druga wojna burska, stosunek cesarza, prasy i narodu do niej, jak i do Anglii nie ułatwiały
życia Angielce poślubionej sławnemu'Niemcowi, mieszkającej w Niemczech pomiędzy 1899
a 1902 rokiem.
Rezultatem gwałtownego i szalonego telegramu cesarza do Kriigera*
' W początkach 1896 r. cesarz Wilhelm II wysłał depeszę gratulacyjną do Paula Kriigera,
prezydenta republiki Transwalu, z powodu otoczenia i rozbrojenia oddziału kawalerzystów
[ Pobierz całość w formacie PDF ]