[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Oświeceniem, odchodzi razem z nim.
Jak długo ludzie pożądają Oświecenia i ubiegają się o nie tak długo
ulegają złudzeniu, a więc ci, którzy dążą do Oświecenia, nie powinni chciwie
ubiegać się o nie, a jeśli je osiągną, nie powinni tkwić w nim nieruchomo.
Kiedy człowiek osiąga Oświecenie, znaczy to, że wszystko jest samym
Oświeceniem jako takim, a więc człowiek winien podążać ku Oświeceniu, aż
jego myśli, uczucia i Oświecenie staną się identyczne, tak jak są identyczne
w rzeczywistości.
4. Ta koncepcja uniwersalnej jedności mówiąca, że rzeczy w swojej wła-
ściwej naturze nie mają cech wyróżniających nazywa się Siunjata . Siun-
jata oznacza niesubstancjalność, nienarodzenie, brak własnej natury oraz nie-
dwoistość. Mówimy, że rzeczy nie są narodzone i nie bywają zniszczone bo
same w sobie nie mają form, ani cech charakterystycznych. We właściwej
naturze rzeczy nie ma niczego, co można by opisać, posługując się rozróżnie-
niami i dlatego rzeczy nazywamy niesubstancjalnymi.
Jak już powiedziano, rzeczy pojawiają się i znikają w rezultacie zbież-
ności przyczyn i okoliczności. Nic i nigdy nie istnieje osobno. Wszystko ma
odniesienie do wszystkiego innego.
Gdziekolwiek jest światło, jest też i cień; gdziekolwiek jest długotrwa-
łość, jest szybkie przemijanie; gdziekolwiek jest biel, jest też czerń. Również
właściwa natura rzeczy nie może istnieć osobno; dlatego rzeczy nazywamy
niesubstancjalnymi.
To samo rozumowanie prowadzi do wniosku, że Oświecenie nie może
istnieć niezależnie od niewiedzy, ani też niewiedza bez Oświecenia. Czyż może
istnieć dwoistość, jeśli rzeczy nie różnią się w swojej istotnej naturze?
5. Ludzie zwykle myślą, że są związani z narodzinami i śmiercią, lecz
takie pojęcia nie odpowiadają rzeczywistości.
Kiedy uświadomią sobie tę prawdę, będą rozumieć naukę o niedwo-
istości narodzin i śmierci.
Ludziom bliska jest koncepcja ego i dlatego właśnie lgną do idei po-
siadania. Ponieważ jednak ego nie istnieje, nie może być również mowy o po-
48
siadaniu. Kiedy zdadzą sobie sprawę z tej prawdy, będą również w stanie
zrozumieć istotę niedwoistości.
Ludzie są przywiązani do rozróżnienia między czystością i nieczysto-
ścią, lecz w naturze rzeczy nie ma takiego rozróżnienia, gdyż wynika ono
z fałszywego i bezsensownego wyobrażenia.
W podobny sposób rozróżniają dobro i zło, podczas gdy dobro i zło
osobno nie istnieją. Podążający ścieżką ku Przebudzeniu nie widzą tu dwo-
istości; nie wychwalają dobra i nie potępiają zła, ani też nie pogardzają
dobrem i nie pobłażają złu.
Ludzie z natury obawiają się nieszczęścia i pragną powodzenia. Jeśli
jednak zastanowić się nad tym rozróżnieniem niepowodzenie często okazu-
je się sukcesem, zaś powodzenie prowadzi do nieszczęścia. Człowiek rozumny
uczy się przyjmować zmieniające się życiowe okoliczności jako coś naturalne-
go, nie podniecać się sukcesem i nie być przygnębionym porażką. Wynika to
ze zrozumienia prawdy o niedwoistości.
Zatem wszystkie słowa wyrażające dwoistość jak istnienie i nieistnie-
nie, ziemskie namiętności i znajomość prawdy, czystość i nieczystość, dobro
i zło wszystkie te określenia, które w myślach człowieka tworzą pary prze-
ciwieństw, nie są wypowiadane ani rozumiane zgodnie ze swoją prawdziwą
naturą. Unikając takich określeń i związanych z nimi emocji ludzie postę-
pują zgodnie z duchem uniwersalnej prawdy Siunjaty.
6. Tak jak czysty i pachnący kwiat lotosu wyrasta z bagiennego mułu,
a nie z czystej gleby pola na wyżynie czyste zródło Oświecenia i stanu
Buddy wytryskuje pośród brudu ziemskich namiętności. Nawet błędne wizje
heretyków i złudzenia ziemskich pasji mogą być ziarnem stanu Buddy.
Gdy nurek chce zdobyć perły, musi stawić czoło groznym rekinom i po-
strzępionym rafom, aby dotrzeć do morskiego dna. Tak samo człowiek, który
pragnie zdobyć drogocenną perłę Oświecenia, musi zmierzyć się z niebezpie-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]